Vodafone's Rs. 10,141 crores FDI proposal referred to CCEA: Finance Ministry

PTI : January 13, 2014

The Finance Ministry on Monday said the Rs. 10,141 crores proposal of Vodafone to buy out the minority stake in its Indian arm has been referred to the prime minister-headed Cabinet Committee on Economic Affairs (CCEA) for approval.

It also said the government has approved five proposals of foreign direct investment (FDI) amounting to Rs. 1,133.41 crores.

The proposals, which have been approved, include that of UK-based Tesco Overseas Investments and Singtel Global. The proposals have been cleared on the basis of recommendations of Foreign Investment Promotion Board (FIPB).

"The proposal of (CGP India Investments) has been recommended for the consideration of CCEA, as the investment involved in the proposal is above Rs. 1,200 crores," the Ministry said in a statement.

CGP India Investments, an indirect Mauritian subsidiary of Vodafone International Holdings BV, had approached the FIPB to "to increase foreign equity in Vodafone India Ltd from 64.38 percent to 100 percent in telecom sector".

Tesco Overseas Investments has been given permission to acquire (through purchase and subscription) 50 percent of the equity share capital of Tata Group company Trent for multi- brand retail trading in India through a chain of stores.

The Tesco plans to invest Rs. 682.43 crores (USD 110 million).

The Ministry further said that SingTel Global (India) Pvt Ltd has been permission to increase foreign investment from 74 percent to 100 percent in telecom sector company.

Tikona Digital Networks has got FIPB nod to increase foreign equity upto 72.58 percent by issuing compulsorily convertible debentures (CCDs) and equity shares to the existing non-resident investors on a rights basis. The company proposes to bring in FDI worth Rs. 248 crore.

Pharma company Fresenius Kabi India Private was given permission to to issue shares to its parent company. The proposal envisages investment of Rs. 200 crore.

Meanwhile, the Finance Ministry said that government has deferred decision on proposal of HDFC Bank to increase foreign holding in the bank.

HDFC had sought the FIPB permission to maintain the permissible foreign holding in the bank up to 67.55 percent, out of which the FII sub-limit would be 49 percent and the balance 18.55 percent would be FDI.

Decision on two other proposals have also been deferred.

Switzerland Ready to Discuss Tax Info Exchange With India

There have been concerns in India about limited flow of tax information from Switzerland about 

Indian citizens. (AP)

By Express News Service - NEW DELHI

Published: 15th January 2014 06:00 AM

Last Updated: 15th January 2014 11:13 AM

Intensifying efforts to address Indian concerns over alleged stashing of illicit funds in Swiss banks, Switzerland will send a delegation to India to discuss the “current situation” and define measures for greater cooperation on tax mattersws.

Switzerland has also agreed to an OECD global automatic exchange of tax information framework, which would further enhance its information exchange mechanism with India after becoming operational, a Swiss government official said.

There have been concerns in India about limited flow of tax information from Switzerland about Indian citizens who have allegedly stashed away unaccounted money in Swiss banks.

Despite efforts by the Alpine nation to shed its banking secrecy tag, Switzerland is still perceived in some quarters to be a safe haven and to be reluctant in sharing information. Seeking to dispel such perceptions, Switzerland’s Federal Department of Finance said that it has intensified its efforts in the field of information exchange to explain Swiss laws and practice to the Indian authorities in a transparent way.

“For doing so, a Swiss delegation is prepared to travel to New Delhi to discuss the current situation and, if need be, define measures for enhancing the collaboration in tax matters,” a Swiss Federal Department of Finance said.

“For decades, Switzerland and India have maintained a good and amicable relationship which does not stop deepening and intensifying,” the official added.

The Swiss finance ministry said that the requests for information are currently treated according to the treaty on the avoidance of double taxation based on international standards with India, which has been in force since October 7, 2011.

However, the OECD tax convention that Switzerland signed last year on October 15 has not yet come into force.

“Once it is in force, the information exchange between Switzerland and India will be further enhanced,” the official said.

However, the ministry refused to divulge the number of requests made by India on tax issues, citing confidentiality.

“Because of the principle of confidentiality given by the international standard in tax matters, the exact number of the current requests for tax information cannot be disclosed to the public,” the spokesperson said.

As per the latest data available with the European nation’s central bank, the Swiss National Bank, the total funds held by Indians in Swiss banks declined to to a record low of about Rs 9,000 crore (1.42 billion Swiss francs) at the end of 2012, as compared to around Rs14,000 crore (2.18 billion Swiss francs) a year ago.

The overall funds held in Swiss banks by entities from across the world also fell from USD 1.65 trillion to USD 1.5 trillion during 2012.

Raghuram Rajan :The irrelevance of being Indian

Bangalore Mirror Bureau | Jan 16, 2014, 08.17 PM IST

By Somasekhar Sundaresan

The erstwhile colonisers are open-minded while we still live with the ghosts of being colonised by a foreign race

Don 2 was a "superhit" Bollywood movie. Its complex plot involved Germany's central bank (equivalent to our Reserve Bank of India) having a deputy chief of Indian origin. The Indian central banker is mixed up with hard-core criminal activity and compromises the blueprints for plates that print currency. Although just a movie, the imagery built by it was that the central bank's senior management positions should ideally not be placed in "foreign hands". 

In real life, the citizenship status of the Reserve Bank of India Governor Raghuram Rajan who had been accorded a Don-like rock star welcome in the media, both for his looks and his intellect, continues to make news. The latest source of controversy is the Government of India refusing to share information about Governor Rajan's nationality. Its reason: documents considered by the Union Cabinet are exempt from disclosure under the right to information law. 

Perhaps the government's keenness not to answer could have driven by reluctance to set a precedent of sharing cabinet documents, or even by the government not even having considered it relevant to check Governor Rajan's citizenship since he is evidently Indian by race. The Governor himself is hardly amused. Last year, he is reported to have told a press conference: "I will answer this question once and only once. I am an Indian citizen. I have always been an Indian citizen. I always held an Indian passport. I held an Indian diplomatic passport when my father was in the Foreign Service and when I travelled on behalf of the Ministry of Finance. I have never applied for the citizenship of another country. I have never been a citizen of another country and have never taken a pledge of allegiance to another country." 

So, what is the fuss all about? Typically, a mistaken sense of patriotic zeal is all one finds as the answer. A writ petition seeking the Supreme Court's ruling on whether a citizen of India not born in India (read, Sonia Gandhi) can be a Prime Minister is under the apex court's consideration. There is nothing in the Indian Constitution prohibiting a citizen from holding the post on the ground of the place of birth. Likewise, there is nothing in the law governing the RBI to prevent a foreigner from being governor. Indeed, many a British judge had continued to serve as justices even after the British left. 

Hyper-nationalistic Indians often think of Israel in glowing terms in matters of patriotism. Last year, Stanley Fischer ended an eight-year term as the head of Israel's central bank. He was born in Zambia, grew up in Zimbabwe, got educated in the United Kingdom and the United States, and became an American citizen. To become governor of Israel's central bank, he was given Israeli citizenship and permitted not to renounce his American passport. Last week, he was reported to have been named as the Vice-Chairman of the Federal Reserve, the US' central bank. 

The United Kingdom has done even better with its central bank. Last year, Mark Carney, a Canadian was appointed as the Governor of the Bank of England. In short, the erstwhile colonisers are open-minded while we still live with the ghosts of being colonised by a foreign race and are happy to be colonised by bureaucrats of Indian racial origin. Our laws governing foreign investment in "sensitive sectors" such as the media require persons holding Indian passports to hold offices like those of the editors. A lot of India news however, is now covered by foreign journalists employed by foreign-owned digital media while we take comfort from archaic and irrelevant legislation. 

Patriotic zeal can move from the sublime to the ridiculous. A "handbook" published by the Government of India's Department of Personnel and Training in 2013 (superseding a 1984 edition) is reported to indeed contain a bar on appointing "non-Indians" from serving on government posts. That begs the question: "Who is a "non-Indian"?" If one were to adopt a citizenship standard for who is "Indian" Sonia Gandhi's political position should not evoke so much emotion. If one were to adopt a racist definition, foreign citizens of Indian origin like Bobby Jindal would be acceptable despite having no allegiance to India. 

Indeed, even Preet Bharara, the recipient of India's misplaced nationalistic collective conscience in recent weeks would be eligible for appointment to positions in Indian government. 

புத்தகம் :உலகத்தை மாற்றலாம், வாங்க!

டாக்டர்.ஆர்.கார்த்திகேயன் தி இந்து வெள்ளி, ஜனவரி 17, 2014

அசோகர் சாலைகள் அமைத்தார்... மரங்கள் நட்டார்..’ என்று வரலாற்று பாடத்தை விருப்பமில்லாமல் மேம்போக்காக படித்தவர்கள் இங்கு அதிகம். ஆனால் பில் ட்ரேட்டனுக்கு தனது வாழ்க்கையை புரட்டிப் போட்ட ஆதர்ஷ நாயகனாய் அசோகர் தென்பட்டார். அதற்கு முன்னர் காந்தி மற்றும் வினோபா பாவே செயல்பாடுகளை அறிய இந்திய வரலாற்றை கரைத்துக் குடித்திருக்கிறார். இங்கு வந்து பாவேவின் களப்பணிகளை நேரில் பார்த்திருக்கிறார்.

“எப்படி முடிகிறது இவையெல்லாம்?” என நிறைய யோசித்திருக்கிறார் ஹார்வர்டில் பொருளாதாரம் படித்து, பின் சட்டம் படித்து நிர்வாக ஆலோசகராக இருந்தவர் பில் ட்ரேட்டன்.

பின்னர், அமெரிக்காவில் சுற்றுச்சூழல் பாதுகாப்பு முகமையின் உதவி ஆட்சியாளராக 1978-ல் இருந்தார். அப்போது துவங்கப்பட்டது தான் அசோகா அமைப்பு. அசோகா சமூக மாற்றம் சார்ந்த தொழில் முனைவோருக்கான மூலதன நிறுவனம் என சுருக்கமாக சொல்லலாம்.

சமூக சிந்தனையையும் நிர்வாகத் திறமையையும் இணைக்கும் புள்ளிகள் எவை என்று ஆராய்ந்திருக்கிறார்.

சமூகத்தை மேம்படுத்தக்கூடிய, அதை தொழிலாக செய்யத்தக்க, பழுதில்லாத விழுமியங்கள் கொண்ட மனிதர்களை தேடிப் பிடித்து நிதி உதவி செய்கிறது அசோகா. 2004 வரை கிடைத்த புள்ளி விவரத்தின்படி உலகமெங்கும் 1400 சமூக முனைவோருக்கு இந்திய மதிப்பில் 180 கோடிக்கு மேல் நிதி வழங்கப்பட்டுள்ளது.

கிராமீன் வங்கி பற்றி புத்தகம் எழுதிய டேவிட் போர்ன்ஸ்டீன் எழுதிய புத்தகம் இது. 5 ஆண்டுகள் களப்பணி செய்து 90 சமூக முனைவோரை உலகம் முழுவதும் சென்று சந்தித்த பின் எழுதிய புத்தகம். பில் ட்ரேட்டனின் அசோகா அமைப்பு மூலம்தான் இந்த புத்தகம் எழுதப்பட்டது. பெங்குவின் வெளியிட்ட How to Change the World : Social Entrepreneurs and the Power of New Ideas இந்த புத்தகம் 2004-ல் வெளி வந்தது.

முதலிலேயே சொல்லி விடுகிறேன்: தமிழில் திரு. பொன் சின்னதம்பி முருகேசன் என்பவரால் மொழி மாற்றம் செய்யப்பட்டு சென்னையைச் சேர்ந்த Centre for Social Initiative and Management என்கிற அமைப்பு வெளியிட்டுள்ளது. “புதியதோர் உலகம் செய்வோம்” என்கிற தமிழ் தலைப்பும் மிக கச்சிதம்.

இன்ஃபோஸிஸ் நாராயணமூர்த்தி அணிந்துரை வழங்கியிருக்கிறார். இந்த சமூக தொழில்முனைவோரின் கதைகள் மேம்பட்ட உலகை அமைக்கப் புறப்பட்டவர்களுக்குத் தூண்டுதலளித்து ஊக்குவிக்கும்” என்று இந்தப் புத்தகம் பற்றி கருத்து தெரிவிக்கிறார் சமீபத்தில் மறைந்து நம் நினைவில் வாழும் நெல்சன் மண்டேலா.

9 சமூக முனைவோரின் கதைகள் தான் இந்த புத்தகம். சமூக தொழில்முனைவோருக்கும், தொழில் முனைவோருக்கும் என்ன வேறுபாடு? முன்னவர்கள் சமூக மாற்றத்திற்கு வித்திடுபவர்கள். பின்னவர்கள் பொருளாதாரம் பெருக உழைப்பவர்கள். பொருளாதார முன்னேற்றம் சிலருக்கு சமூக மேம்பாட்டைத் தரும். ஆனால் சமூக மாற்றம் பொருளாதார விடுதலையை பெற்றுத்தரும்- மிகப் பெரிய அளவில்.

ஊனமுற்றோர் உரிமைகள் மற்றும் வேலைவாய்ப்பிற்கு பணியாற்றும் புது டெல்லியைச் சேர்ந்த ஜாவேத் அபிதி, குழந்தைகளுக்கான அவசர உதவி தொலைபேசியை நிறுவிய மும்பையைச் சேர்ந்த ஜெரு பில்லிமோரியா, மாற்றுக் கல்வி முறைகளை நடைமுறைப் படுத்தும் கிளோரியா தி சோசா, கிராமப்புறத்திற்கு குறைந்த விலை மின்சார வினியோகம் செய்யப் போராடிய பிரெசிலைச் சேர்ந்த ஃபெபியொ ரோசோ என மெய்சிலிர்க்க வைக்கும் கதைகள்.

எல்லா செயல்பாடுகளும் கல்வி, மருத்துவம், கிராமப்புற வளர்ச்சி, குழந்தைகள் / பெண்கள் மேம்பாடு போன்ற துறைகளிலேயே உள்ளது ஒவ்வொருவரையும் ஆசிரியர் நேரில் சந்தித்து பேசி அனுவங்களை எழுதியது கருத்தாக்கத்தின் மீதும் செயல்பாடுகள் மீதும் நம்பகத்தன்மையை கூட்டுகின்றன.

இவ்வளவு ஊக்கம் தரும், உண்மைக்கதைகள் கொண்ட, சமூக முனைவோர் பற்றி கருத்தாக்கம் கொண்ட, நம் நாட்டிற்கு பெரிதும் தேவையான இந்த ஆங்கிலப் புத்தகமும் அதன் தமிழாக்கமும் ஏன் பெரிதாகப் பேசப்படவில்லை எனத் தெரியவில்லை.

என்னைக் கேட்டால் மாணவர்கள், ஆசிரியர்கள், பெற்றோர், சமூக நலப் பணியாளர்கள், ஊடகவியலாளர்கள், தனியார் நிறுவன முதலாளிகள், அரசு அதிகாரிகள், திட்டப் பணியாளர்கள், அரசியல்வாதிகள் என அனைவரும் அவசியம் இதைப் படிக்க வேண்டும்.

நம்மாழ்வார் மறைவுக்குப் பிறகு அவரைப் பற்றி யோசித்துப்பார்த்தால் இன்னமும் அதிக ஆதரவு, அதிக உதவி, அதிக வெளிச்சம் அவருக்கு கிடைத்திருக்க வேண்டும் என்று தோன்றியது. அவர் மரணத்திற்கு வந்த கூட்டம் பற்றி இதழியல் சார்ந்த நண்பர் கூறுகையில் 'ஜீன்ஸ்' இளைஞர்கள் தான் நூற்றுக் கணக்கில் வந்திருந்ததாகச் சொன்னார்.

நிஜ நாயகர்களை அறிந்து கொள்ள, கொண்டாட, இணைந்து செயல்பட என்றுமே இளைஞர்கள் தயாராகத்தான் இருக்கிறார்கள். ஆனால் அவர்களை சரியாக பதிவு செய்து, ஆதரவளித்து அவர்களின் கருத்தாக்கங்களை மக்களுக்கு எடுத்துச் செல்வதுதான் குறைவாக உள்ளது.

நம்மில் பலருக்கு உலகை உன்னதப்படுத்தும் கனவுகள் உண்டு. அதற்கான ஆசை மட்டுமின்றி அதற்கான பல திறன்களை வளர்த்துக் கொள்ளுதல் அவசியம். லாபம் மட்டுமே குறியாக செயல்படும் நிறுவனங்கள் நடத்த தேவைப்படும் திறன்களில் பல சமூக

மாற்ற நிறுவனங்களுக்கும் தேவைப்படுகின்றன. ஒரு அரசியல் கட்சி நடத்த தேவைப்படும் திறன்களில் பல, இந்த சமூக மாற்ற நிறுவனங்களுக்கும் தேவைப்படுகின்றன.

எல்லாவற்றிற்கும் பொதுவாக நிர்வாகத்தில் நேர்மையும், ஒளிவு மறைவற்ற தன்மையும் வழி நடத்தும் மனிதர்களின் ஒழுக்கமும் அதிமுக்கியமானவை.

தனியார் நிறுவனங்களுக்கு சமூகப் பொறுப்பு (சி.எஸ்.ஆர்) சட்டம் மூலம் கட்டாயமாக்கப்பட்ட இந்தத் தருணத்தில் அரசும் தனியார் நிறுவனங்களும் சேர்ந்து 100 புதிய சமூக முனைவோர்களை சுலபமாக தேர்ந்தெடுத்து வளர்க்கலாம். ஊடகங்கள் புதிய முயற்சிகளை மக்களிடம் கொண்டு செல்லலாம்.

எந்த பின்புலமும் கட்சி கட்டமைப்பும் இல்லாத ஆம் ஆத்மி கட்சியை மக்கள் தேர்ந்தெடுத்ததற்கு நிதர்சனம் மேல் உள்ள தீராத வெறுப்பும், நம்பிக்கை தரும் புதிய முயற்சிக்கு ஆதரவளிக்கத் தயாரானதும்தான் காரணம்.

ஒரு தொண்டு நிறுவனம் ஆரம்பிக்கணும் என்பவர்கள் அவசியம் இதைப் படிக்க வேண்டும்.

“கெட்ட போரிடும் உலகத்தை வேறோடு சாய்ப்போம்” என்ற பாவேந்தர் பாரதிதாசனின் சூளுரைக்கு முதல் வரி தான் தீர்வாகத் தெரிகிறது. புதியதோர் உலகம் செய்வோம்!

புத்தகத்தின் அட்டை சிவப்பில் அமைந்துள்ளது குறிப்பிடத்தக்கது.

வறுமைக்கோடு (Poverty Line) என்றால் என்ன?

ஜோதி சிவஞானம் தி இந்து வெள்ளி, ஜனவரி 17, 2014

வறுமையை வரையறுப்பதிலும், கணக்கிடுவதிலும் பொருளாதாரத்தின் பங்கு முக்கியம் என்று பார்த்தோம். பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டின் இறுதியில் தாதாபாய் நவ்ரோஜி தொடங்கி 2011 -ல் மறைந்த சுரேஷ் டெண்டுல்கர் வரை பல பொருளியல் அறிஞர்கள், அரசின் வல்லுநர் குழுக்கள், உலக வங்கி போன்ற அமைப்புகள் வறுமையினை அளவிட முயன்றும், அதையொட்டி பல்வேறு விதமான விவாதங்கள் நடந்தேறியும், எல்லோரும் எற்றுக்கொள்ளுமளவுக்கு எந்த ஒரு வரையறையும், அளவீடும் இன்றுவரை எட்டப்படவில்லை.

‘வறுமை’ என்ன அர்த்தத்தை ஏந்தி வருகின்றதென்பது யார் கேள்வி கேட்கின்றார்கள், அது எப்படி புரிந்துகொள்ளப்பட்டு, யார் பதிலளிக்கின்றார்கள் என்பதைப் பொறுத்தே அமைகிறது. வறுமை பற்றி பல்வேறு மதிப்பீடுகள் இருந்தபோதும், வெகுவான விவாதத்திற்கும் அதிக சர்ச்சைக்கும், ஏன் அண்மையில் பொதுமக்களின் எதிர்ப்புக்கும் உள்ளாகியது திட்டக்குழுவின் வரையறையும் மதிப்பீடும்தான் என்பதால் அதனைப் பார்போம்.

திட்டக்குழுவின் வறுமை மதிப்பீடு

அரசுக்காக இந்தியாவின் வறுமையினை மதிப்பிடும் நிறுவனம் திட்டக்குழு ஆகும். வறுமை பற்றிய முறையான மதிப்பீடு முதல் முதலில் 1971 இல் டண்டேகர் மற்றும் ராத் என்ற இரு பொருளியல் அறிஞர்களால் செய்யப்பட்டது. ஒரு நாளைக்கு 2250 கலோரி உணவு பெறத் தேவையான செலவுத் தொகையினை ‘வறுமைக் கோடு’ என அன்றைக்கு வரையறுத்திருந்தார்கள். திட்டக்குழு இதை நகர்ப்புறத்துக்கு 2,400 கலோரி, கிராமப்புறத்துக்கு 2100 கலோரி என 1973-74 இல் மாற்றியமைத்தது; இதனடிப்படையில் அன்றைய விலைவாசியில் தினமும் 2400 கலோரியுள்ள உணவை கிராமங்களில் வாங்க ஒரு மாதத்திற்கு ஒருவருக்குத் தேவைப்பட்ட பணம் ரூ.49.10; நகர்ப்புறத்தில் தினமும் 2100 கலோரி உணவு வாங்க ஒரு மாதத்திற்கு தேவைப்பட்ட பணம் ரூ.56.

இந்த ரூபாய் மதிப்புதான் வறுமைக் கோடு என வரையறை செய்யப்பட்டது. அதாவது, ஒரு மாதத்திற்கு கிராமத்தில் ரூ49.10-ம், நகர்ப்புறத்தில் ரூ56-ம் உள்ளவர்கள் வறுமைக் கோட்டிற்கு மேலும் அப்படி இல்லாதவர்கள் வறுமைக் கோட்டிற்குக் கீழும் வாழ்வதாக பொருள். இந்த வரையறையின்படி, 1973-74-ல் நாட்டின் பாதிப் பேர் வறுமைகோட்டிற்கு கீழே இருந்தனர். 1973-74-ல் நிர்ணயிக்கப்பட்ட குறிப்பிட்ட உணவுத் தேவையை மட்டுமே அடிப்படையாகக்கொண்ட இந்த வறுமைக்கோடு எந்தவித பெரிய மாற்றமும் இன்றி அடுத்த 30 ஆண்டுகளுக்கு தொடந்து கடைப்பிடிக்கப்பட்டது.

ஒவ்வொரு ஐந்தாண்டுக்கும் விலைவாசி ஏற்றத்துக்குத் தேவையான திருத்தங்கள் மட்டும் இதில் செய்யப்பட்டது. திட்டக்குழுவின் இந்த அணுகுமுறையும், ஒரு மனிதனின் அடிப்படை தேவை வெறும் உணவு மட்டும்தான், அந்த குறைந்தபட்ச உணவிருந்தால் அவன் வறுமைக்கோட்டிற்கு மேலே வந்துவிடுகின்றான் என்ற நிலைப்பாடும் கடுமையான குற்றச்சாட்டுகளுக்குள்ளாயின.

திட்டக்குழு, தன்னுடைய வல்லுநர் குழுக்களின் பரிந்துரையின் அடிப்படையில், ஐந்தாண்டுக்கொருமுறை NSS –ன் (National Sample Survey Organisation) நுகர்வோர் செலவினப்புள்ளி விவரத்தைக் கொண்டு வறுமையில் உள்ளோரை எண்ணிக்கையிலும், “தலை எண்ணிக்கை விகிதத்திலும்” ( Head Count Ratio ) கணக்கிடுகின்றது. அதாவது, வறுமைக்கோடு நிர்ணயித்துள்ள குறைந்தபட்ச தேவைகள் இல்லாத மக்கள், எண்ணிக்கையில் எத்தனை பேர், மக்கள் தொகையில் எத்துனை சதவீதம் என கணக்கிடப்படுகின்றது.

1973-74-ல், ஒவ்வொரு நூறு பேரில் 55 பேர் ஏழைகளாகக் கணிக்கப்பட்டார்கள். அது 1999-2000-ல் இந்தியாவில் 26 பேராகவும், தமிழ் நாட்டில் 21 பேராகவும் குறைந்துள்ளதாக திட்டக்குழு கணித்தது. நகர்ப்புற, கிராமிய வறுமையினை ஒப்பிடுகையில், தேசிய அளவில் பெரிய வித்தியாசம் இல்லை என்றாலும், தமிழ் நாட்டில் நகரத்தைவிட கிராமப்புறத்தில் வறுமை சற்று அதிகமாக இருந்தது.

பல பொருளியல் அறிஞர்கள் இதே NSS–ன் புள்ளி விவரத்தைக் கொண்டு திட்டக்குழுவின் மதிப்பீட்டைவிட வறுமை அதிகமாக உள்ளதாக கணக்கிட்டுள்ளனர். எனினும், அரசின் கொள்கைகளுக்கும் திட்டங்களுக்கும் திட்டக்குழுவின் மதிப்பீடு மட்டுமே பயன்படுத்தப்படுகிறது.

குறைந்தபட்ச உணவை மட்டுமே நமது அடிப்படைத் தேவை என்று திட்டக்குழு கூறுவது கடுமையாக விமர்சிக்கப்பட்டது. உணவு, உடை, தங்குமிடம், குடிநீர் கல்வி, சுகாதாரம், வேலை போன்ற வாழ்க்கைத் தரத்தை நிர்ணயிக்கும் அடிப்படை மனிதத் தேவைகளை பூர்த்தி செய்யும் வாய்ப்புகளை இழந்திருக்கும் நிலையை வறுமை எனலாம். இந்த இழப்புகள் எவை எவை என்பதை உறுதிசெய்வதில் சுய உணர்வுகளை முற்றிலும் தவிர்க்க முடியாதென்றாலும், சமூக உணர்வுகளுக்கு அதிக முக்கியத்துவம் அளிக்கப்பட வேண்டும்.

அதாவது சமூகத்தால் உணரப்படக்கூடிய அடிப்படை மனித தேவைகளின் இழப்பே வறுமை ஆகும். இவை, உணவு, உடை, தங்குமிடம், கல்வி என பொருள் பரிமாணத்தை சார்ந்தவைகளாக இருக்கலாம்;. பாலியல் மற்றும் சாதி வேற்றுமைகள் போன்ற பொருள்சார் காரணங்களாகவும் இருக்கலாம். எனினும், அரசின் வறுமை கணக்கீட்டில் இவையனைத்தும் எடுத்துக்கொள்ளப்படுவதில்லை. பொருள் பரிமாணத்தில் கூட, நமது அடிப்படைத் தேவைகள் என சமுதாயம் எதிர்பார்க்கக்கூடிய அனைத்தும் கணக்கில் எடுத்துக் கொள்ளப்படுவதில்லை.

மேலும், திட்டக்குழு வறுமையினை மிகவும் குறைத்து மதிப்பிடுவதாகவும் விமர்சிக்கப்பட்டது. இந்த சுழலில் வறுமை மதிப்பீடு செய்யும் முறையினை மறு ஆய்வு செய்ய சுரேஷ் டெண்டுல்கர் என்பவர் தலைமையில் ஒரு புதிய வல்லுநர் குழுவினை திட்டக்குழு அமைத்து, அக்குழு தனது அறிக்கையினை நவம்பர் 2009-ல் சமர்ப்பித்தது. இந்தக் குழுவின் பரிந்துரையின் அடிப்படையில்தான் வறுமை தற்போது மதிப்பிடப்படுகின்றது.

Go Ahead : Expect Success

Go Ahead  : Expect Success

Bank rolling a constituency, F M Style

Banks often rush to the finance minister’s LS constituency. Jangipur in West Bengal saw a flurry of banking activity when Pranab Mukherjee was finance minister. 

Vidhya Sivaramakrishnan, Sangeetha Kandavel & Atmadip Ray, ET Bureau 17 JAN 2014

 More than 50 years ago, a group of Indians arrived in the deepsouth Indian town of Sivaganga in Tamil Nadu. Some of them had lost everything — money, wealth, even near and dear ones. These Indians, who had fled Burma (as it was then called) after the Japanese invasion in 1942 with almost nothing, reached the town traumatised after a hellish journey over treacherous mountain passes and thick jungles.

But, within a short span of time, they rebuilt their fortunes and helped industrialise a backward state. The resourcefulness of the Chettiar community and others who made this region their home, and their hair-rising adventures on the flight back home have became a part of folklore.

These days, Sivaganga is again a centre of attraction. But the people flocking to the town are not war refugees, but polished, urbane bankers. They come to open and staff bank branches, ATMs and perform numerous other functions public sector bankers are often called upon to do for the home constituency of the country's finance minister Palaniappan Chidambaram.

Before Sivaganga, most bankers' port of call was Jangipur in West Bengal — the constituency of former finance minister Pranab Mukherjee. As ministers come and go, the fate of a constituency oscillates like a pendulum.

Public sector banks have now dumped Jangipur, and are making a beeline for Chidambaram's Sivaganga. Apart from opening ATMs and branches, these banks hold credit camps with huge promotional spending as they fawn over the country's financial boss. It is another matter that lending through these camps have turned out to be the main source for NPAs. But few bankers will admit this publicly.

Reports from Chidambaram's local office suggest banks are going the extra mile to serve customers. An official at the office reels out statistics in favour of his leader. "Banks in the area have been a boon for local people. From 2004 to 2013, about Rs 900 crore has been disbursed as educational loans. About 50,000 students have benefited so far. Of the Rs 75,000-crore farm loans waived, Rs 70 crore was from Sivaganga and close to 35,000 families have benefited," he says. Karti Chidambaram, the 41-year-old son of P Chidambaram, is more blunt. "Mr P Chidambaram has been, and continues to be, a very proactive and conscientious MP (member of Parliament). His seven victories is a testament to his performance. As far as industrial development is concerned, the question should be posed to the two Dravidian parties that have continuously ruled TN (Tamil Nadu) for the last 46 years."

In the four years from 2009, Chidambaram has visited Sivaganga 95 times! The town has around 200 bank branches; many other similar localities are still struggling due to the lack of brick-and-mortar financial intervention. "Normally, banks chase growth centres. But in Jangipur or Sivaganga, it's the other way round. Opening so many bank branches led to some development with deployment of government subsidies and disbursement of loans," said former Uco Bank executive director Virendra Kumar Dhingra.

In the last three years, banks have reached nearly 74,000 villages across the country with a population of more than 2,000 to cater to a vast but hitherto unbanked population. About 10% of this is done through the brick-and-mortar channel and the rest by business correspondents. Typically, banks open branches in towns and business centres, and remote villages continue to suffer as private money lenders continue to rule. Bank customers in Raghunathganj in Jangipur, for instance, have never been so pampered before even though many villagers had lost their life savings to the Saradha chit fund scam. Bankers in this small town have been on their toes to offer the best services as holding back customers and getting new business is the biggest challenge they face in this fiercely competitive market where bank branches are perhaps more in numbers than grocery stores. But villagers in the interiors of Murshidabad continue to face almost the same ordeal like they faced many moons back. They still travel a long distance to reach a bank branch. Not many of them have heard about business correspondents.

Before 2004, Jangipur, too, was like Murshidabad and many other backward areas in the country with minimal social and physical infrastructure. It was also bereft of any special attention from the who's who in politics and business. It was one of the most financially excluded territories, with just about 20 bank branches for some 18-lakh people! That meant one branch per 90,000; RBI prescribes that no branch should entertain more than 10,000 customers.

It needed a Pranab Mukherjee, the close confidante of the Gandhi family and the Congressheavyweight for 30 years, to represent Jangipur for things to change. He won the Lok Sabhaelections in 2004 and in 2009 from the constituency, and when he became the finance minister for the second time in 2009 after 27 years, the district saw a dramatic flurry of activities with bank captains falling head over heel to impress him. Between 2009 and 2011, it was like a ritual for Mukherjee to visit Jangipur almost every Saturday. Bank branches were opened indiscriminately at the hands of him with bank chiefs at his side. Banks opened as many as 21 branches in Jangipur's main business hub Raghunathganj alone. Before that, in five years, 35 mainstream commercial bank branches had opened in Jangipur. "It would have been better if banks spent money in opening more branches in the interiors," said Ismail Shaikh, secretary with S-Usha, a local NGO working for self-help group-bank linkage programme. The demand for brick-and-mortar presence gets louder if one goes deeper.

BMB ties up with SBI Cards

B L ;17 Jan 2014

Bharatiya Mahila Bank (BMB) and SBI Cards have joined hands for roll-out of credit cards to customers of India’s first women-focused commercial bank. This will be the first instance of a public sector bank promoting a white-label credit card issued by SBI Cards. 

Under this arrangement, SBI Cards will issue and process the credit cards as white-label cards, allowing BMB to brand the cards as their own without having to invest in infrastructure. A white-label card does not carry the brand of the issuer (SBI Cards) on its face.

 It will only in this case carry the brand of BMB. The agreement was signed by Usha Ananthasubramanian, Chairman and Managing Director, BMB, and Pallav Mohapatra, CEO, SBI Cards, here on Thursday. “We will look to cross-sell the credit cards to our customers and build volumes. 

There are many women customers who are office goers at the middle level and yet do not hold a credit card,” Ananthasubramanian said. To start with, two variants — Gold and Platinum cards will be rolled out to customers

(This article was published in the Business Line print edition dated January 17, 2014)

Infosys can hit 7,000, says expert; is it a better bet than TCS?

 ECONOMICTIMES.COM | 17 Jan, 2014, 01.27PM IST 

Which is a better bet: TCS or Infosys? "Well, the order of preference is always tricky and difficult. TCS has a lot more visibility, whileInfosys has some concerns around organisational issues, and valuation gap is also there." says Gautam Chhaochharia, Head-India Research, UBS.

"Comparing TCS with Infosys, the former is trading at a slightly expensive or higher multiple. However, in a sector like IT, I would prefer consistency rather than volatility in performance, which is why TCS would clearly stand out," says Pankaj Pandey, Head Research, ICICIdirect.com.

"From an overall sectoral perspective, we have a neutral outlook on TCS, because we believe that easy money has already been made in the sector. However, having said that, we would expect these set of numbers from TCS to continue. Therefore, we have a target price of Rs 2,450," he adds.

For Tata Consultancy Services (TCS), all basic business indicators are at a peak. This includes return on equity, operating profit margins and utilisation rate. For Infosys, their business indicators are nowhere close to weak. So, if the economic environment improves some would argue that the rate of change will be more constructive for Infosys and not TCS. How true is this?

"I completely agree with that as if you see the consensus numbers for TCS, dollar revenue CAGR is around 19%, the EBIT margin estimate is around 29% and the target multiples is around 19 times; the only upside risk is revenue growth. Something beyond 19% for TCS in the near term; and if the management can give confidence one can expect something beyond that," says Basudeb Banerjee, Research Analyst, Quant Broking.

"One should not discard TCS just because the numbers are at their all-time highs. TCS has always probability of surprising you positively downside," he adds.

"For Infosys, estimate expectation is somewhere around 13-14%. It is still way behind leaders like TCS and Cognizant. So, the scope of a positive surprise from Infosys is definitely there ... Infosys is a turnaround player in terms of both as a rerating candidate and that its dollar revenue growth is moving up. By this logic, Infosys has much higher upside risk from current levels," says Basudeb Banerjee.

Can Infosys go to 6,000 or even 7,000 levels?

"Surely, why not," says Ravi Dharamshi, CIO, ValueQuest Investment Advisors. "We are very bullish on technology per se, and within that Narayana Murthy is the one that has come in and has spelt out the strategy, the strategy is to get cost under control, perform or perish attitude," Ravi Dharamshi adds.

"Utilisations is low, margins are low, they are not firing on all cylinders. The valuations are still at 15-16 times forward. If you believe that NRN can turn this giant ship around and perform, I believe there has enough money to be made in this large-cap only. We can see the stock double over a three-year period," he says.

Is the upside on TCS restricted?

"Yes, our fair value for TCS is 24 times. The stock is already trading at about 20 times on March 2015 basis. You compare that to something like Infosys, which is slightly below 17 times on say March 15 basis. Wipro is more like 16 times. HCL Tech is even cheaper. So, I suspect what you are seeing here is maybe people taking a slightly more positive call on other tier-1 names at the expense of TCS," says Sanjeev Prasad, Senior Executive Director & Co-Head, Kotak Institutional Equities.

"Having said that, TCS will continue to deliver well into the next two years given that the US economic recovery looks very strong and IT spendings will improve. TCS's execution is absolutely fabulous. So, I see no reason why one should be panicking and selling the stock. It should continue to be a part of the core portfolio," he says.